- stabilio
- stăbĭlĭo, īvi, ītum (sync. imperf. stabilibat, Enn. Ann. 44), 4, v. a. [stabilis], to make firm, steadfast, or stable; to fix, stay, establish (class.; esp. in the trop. sense).I.Lit.: semita nulla pedem stabilibat, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 44 Vahl.):II.
eo stabilita magis sunt,
Lucr. 3, 202; cf.: confirmandi et stabiliendi causā singuli ab infimo solo pedes terrā exculcabantur, * Caes. B. G. 7, 73:vineas,
Col. 4, 33, 1:loligini pedes duo, quibus se velut ancoris stabiliunt,
Plin. 9, 28, 44, § 83.—Trop.: regni stabilita scamna solumque, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48 fin. (Ann. v. 99 Vahl.):alicui regnum suom,
Plaut. Am. 1, 1, 39; cf.: libertatem civibus, Att. ap. Cic. Sest. 58, 123:rem publicam (opp. evertere),
Cic. Fin. 4, 24, 65; so,rem publicam,
id. Sest. 68, 143:leges,
id. Leg. 1, 23, 62:nisi haec urbs stabilita tuis consiliis erit,
id. Marcell. 9, 29:matrimonia firmiter,
id. Rep. 6, 2, 2: pacem, concordiam, Pseud.-Sall. Rep. Ordin. 1 fin. (p. 267 Gerl.):res Capuae stabilitas Romana disciplina,
Liv. 9, 20:nomen equestre in consulatu (Cicero),
Plin. 33, 2, 8, § 34:(aegrum) ad retinendam patientiam,
to strengthen, fortify him, Gell. 12, 5, 3.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.